Hieronder volgt een stukje uit het hoofdstuk "Een hart onder de riem".
"Twijfel is de wachtkamer van het inzicht.
Tijdens het lezen van dit boek en tijdens het oefenen zul je misschien aanlopen tegen momenten van vertwijfeling en onbegrip. Dat is heel normaal. Er zijn zoveel kansen om te groeien in je kundigheden en dus ook veel kansen om te falen. Zowel op lichamelijk als geestelijk vlak wordt hierna heel wat besproken. Lezen wil niet meteen zeggen beheersen. Er is een groot verschil tussen kennen en kunnen. Om je een vaardigheid meester te maken is een veelvoud aan oefenuren nodig. Als je oefent zullen onvermijdelijk ook een aantal doodlopende paden bewandeld worden. Wanhoop dan niet en bedenk dat geen resultaat ook een resultaat is dat je op het goede spoor kan zetten. Heb geduld. De wortels zijn soms bitter, maar de vruchten zoet.
Fouten maken is bijna een voorwaarde om te leren. Als je niet af en toe over een grens gaat zul je nooit weten of het wel een grens was. Heb het lef fouten te maken. Er komt altijd weer een volgende kans. Er is altijd wel wat van een fout te leren. Misschien was het wel een cadeautje dat je eerst niet als zodanig herkende.
Als je ernaar streeft een handeling te perfectioneren komt vroeg of laat de ontdekking, dat perfectie een illusie is. We zijn nu eenmaal mensen en onze lichamen en geesten hebben hun beperkingen. We kunnen niet perfect nauwkeurig zijn. We kunnen niet foutloos door het leven gaan. We kunnen niet keer op keer exact dezelfde beweging maken. Elke keer is het resultaat van de beweging weer net iets anders. Bovendien word je nooit meer zoals je net was. Je wordt eerst sneller, groter en sterker, dan trager en wijzer maar nooit meer dezelfde. Gelukkig maar want als je er goed bij nadenkt is dan het leven ineens enorm saai en iedereen is uiteindelijk nummer 1 en tegelijk nummer laatst....."